Podczas naszego pobytu w Jiangjiaje, na szczycie jednej z gór, znajdował się mały budyneczek z punktem widokowym na znajdujące się dookoła, spektakularne widoki. Nie było to najczęściej odwiedzane miejsce, nieco z dala od bardziej uczęszczanych tras. Tego dnia nieliczni turyści docierali do tej samotni. Miejsca, w którym niestrudzenie, kontemplując otaczającą go rzeczywistość, siedział pewien starzec. Oczywiście, jako zagraniczne podróżniczki, nie byłyśmy w stanie stwierdzić, na czym dokładnie polega praca mężczyzny. Na rozległym blacie znajdowały się liczne zioła, proszki, półeczki, przegródki. Nasza przyjaciółka Chinka, Libli, towarzyszka podróży, dowiedziała się, że mężczyzna jest lekarzem. Trudno mi powiedzieć, czy takim po studiach, który w ramach emerytury dorabiał sobie doradzając ludziom, czy może takim „naturalnym”, opierającym się na wielopokoleniowej wiedzy na temat roślin, człowieka i jego organizmu. I tak, niektórzy zatrzymywali się, odrywali od otaczających nas widoków gór i skał, by posłuchać, za drobną i symboliczną opłatę, rad mężczyzny. Przyjrzawszy się kilku badaniom i my zdecydowałyśmy się na „wizytę”. 

Lekarz zmierzył puls, bezbłędnie oceniając moment cyklu, sprawdził nasze oczy, przyjrzał się twarzy, językowi. Potem nastąpiła porada, uwzględniająca nasze dolegliwości (wszystko tłumaczyła nam z chińskiego Libli, nie byłybyśmy w stanie się w żaden inny sposób dogadać). Rady dotyczyły głównie diety, tego, czego należy unikać (zbyt pikantnych, gorących potraw), a czego jeść więcej (w moim przypadku naturalnie białych produktów :D). No cóż, nie wyszło nam, niestety, stosowanie się do tych rad, zważywszy zwłaszcza na pikantny charakter changshańskiej kuchni. Niemniej jednak zrobiło na nas spore wrażenie to badanie, możliwość skosztowania folkloru medycyny chińskiej.

Garść chińskich porad, z których korzystamy bardziej lub (zazwyczaj) mniej