Czas studiów kojarzy się nam z okresem największych imprez, spotkań towarzyskich. Zwłaszcza życie w akademiku to brak kontroli rodzicielskiej i swoboda. Tak jest u nas, ale nie w Chinach. W tym poście opiszę kilka szokujących nas reguł, panujących w tutejszych domach studenckich.

Jak już było wspomniane campus uniwersytecki jest wielkości niedużego, polskiego miasteczka. Akademików jest tu bardzo dużo, są one podzielone na męskie i żeńskie. Dziewczyny mogą odwiedzać chłopaków, ale chłopcy nie mają wstępu do budynku żeńskiego. Pokoje są małe, 4 osoby mieszkają w przestrzeni ok. 12m². Śpi się na piętrowych łóżkach pod którymi jest szafka i biurko. Każdy pokój ma jeszcze maleńką łazienkę z toaletą i prysznicem oraz balkon służący zazwyczaj jako suszarnia ubrań. Pralnia jest jedna na kilka budynków, ale zazwyczaj uczniowie piorą rzeczy ręcznie. W akademikach tych nie ma aneksu kuchennego, studenci są więc zmuszeni do jedzenia w stołówkach lub przyulicznych knajpkach. Na szczęście nie jest to drogie, ale pewnie każdy raz na jakiś czas chciałby przygotować coś swojego. 

Wracając do kosmicznych reguł, studenci mają obowiązek powrotu do akademika do północy, później budynki są zamykane i jeśli ktoś nie zdąży, musi spędzić noc gdzieś na zewnątrz. Drzwi otwierane są dopiero o godzinie 6. rano. Jest to jeden z powodów dlaczego studenci za dużo nie imprezują, musieliby wrócić z imprezy dopiero rano. Niektórzy próbują czasami obejść ten system. W zależności od tego jak akademik jest zbudowany i chroniony, uczniowie wspinają się na pierwsze piętro klatki schodowej by dostać się do budynku, przekupują ochroniarza żeby ich wpuścił albo budzą kolegów, którzy są w środku by otworzyli im drzwi. Nawet prąd wyłączany jest na noc, bo to jest czas spania, a nie np. siedzenia przy komputerze.

Niepojęte dla nas jest to, jak wiele ograniczeń i zasad panuje w chińskich akademikach. Najbardziej dziwi nas kwestia wyłączania prądu i zamykania budynków na noc, zwłaszcza, że są to dorośli ludzie i sami odpowiadają za to co robią i kiedy wracają. Nikt się jednak nie buntuje, bo wszyscy muszą się dostosować do tych samych zasad.

P.